Dag 4 : 30 Mei 2017

Vannacht zijn Marijke en Niels Uithol aangekomen met hun zoontjes Sem & Jop. Lange rit, korte nacht: dat mag de inzet niet drukken en dus staat Niels gewoon om 10.30 voor het appartementencomplex om samen Peter W., Kim, Marco en Danny de Col de Sarenne op te fietsen. En ja, anders dan de vorige dag mag doen vermoeden fietst Danny de rit in z’n geheel uit.
Het tijdstip 10.30 is bij iedereen overigens ingeburgerd to /het/ startmoment van de dag, alleen Bart gaat eerder: die is om 8.00 al een keer de berg op aan het wandelen. Ook om 10.30 gaan Jaco en Torsten een stuk hardlopen, Ramon de Croix de Fer op fietsen en Joris, Niels N., Peter S., Nerie & Max weer een stuk wandelen. Dat wandelen mondt overigens in iets meer dan vooraf voorzien: wat bedacht werd als een herhaling van het rondje van zondag wordt een lange afdaling langs droge skipistes en een even zo lange klim de Alpe zelf op. De wandelaars komen tegelijk weer aan bij de appartementen als Miranda. Zij heeft 3.5 bocht gefietst, en beter dan de vorige keer.
In de tussentijd gaan Henk, Miranda, Gaby & Josine ook een stuk wandelen. Ze moeten nog stevig doorstappen ook, want om 16:00 moet iedereen omgekleed zijn voor de grote groepsfoto bij het Palais des Sports. Als die eenmaal geweest is, doen we met z’n allen nog groepsfoto’s van het team. We maken foto’s van de gezinnen, van de mannen en de vrouwen, van de stelletjes: elke reden die je kan verzinnen om samen op de foto te gaan grijpen we eigenlijk wel aan. Barbara en Saskia komen precies op tijd op de Alpe om ook op de vele, vele foto’s te gaan.

We horen leuk nieuws vanuit meerdere bronnen. Zoë en Lois zijn uitverkoren om donderdag, als alle ritten gereden zijn, mee te helpen met het voorlopige eindbedrag. Sylvia krijgt flinke steun uit onverwachte hoek: Johnny Hoogerland —oud professioneel wielrenner— stuurt ‘r een privébericht via Facebook. Hij uit z’n bewondering en wenst Syl, Rik en Yfke alle goeds.

Om 18:30 gaan we met z’n allen eten in het restaurant van Les Bergers, het appartementencomplex waar we met z’n allen slapen. Ondertussen zijn Mariëlle, Willy, en Gerard ook aangekomen dus zijn we /bijna/ compleet: Patrick en Léon zijn Eva & Karlijn ophalen. De vooraf bestelde maaltijd bevalt prima: in een stampensvolle ruimte waar de bediening het maar net aan kan bolwerken en we zelf vakkundig de crême brulée flamberen eten we met z’n allen totdat Jennifer het woord neemt. Er is al enige tijd voor deze week het plan opgevat om een verrassing voor Sylvia te regelen. Er is met het gehele team geld ingezameld voor een eigen, nieuwe elektrische fiets voor Syl. Het is een emotioneel moment voor velen, maar de dankbaarheid is groot: by Sylvia voor het cadeau, en bij de rest van het team voor Syl. Ietwat later neemt Ramon nog het woord, en vertelt hoe hij de inspiratie heeft laten vertalen naar een klein aandenken voor elk teamlid: een aandenken met daarop het motto van Silly Life.

Het avondeten is voorbij, en daarmee het grootste deel van de dag. Er zwaaien weer mensen af richting bed, maar het grootste deel van de teamleden gaat nog een afzakkertje doen in de feesttent waar nog een biertje gedronken en een kaartje gelegd wordt. Ook zij maken het niet te laat, want morgen moet de eerste officiële prestatie geleverd worden: de Alpe d’HuZus. Één keer de berg op fietsen, hardlopen of wandelen: het is een klein maar belangrijk voorproefje voor donderdag. Maar hoevaak je ook die berg op wil, kan of uiteindelijk gaat, het Silly Life motto blijft van kracht:

Geef nooit op, en blijf er in geloven dat er iets bijzonders gaat gebeuren.