Nog een keer die berg op voor Sylvia...
Nerie Tekstra (74) uit Heeg vertrekt vrijdag samen met zijn vrouw Lolkje naar de Franse Alpen. Met een doel die zij nooit hadden willen hebben: de Alpe D’Huez bedwingen. Ze zijn eerder bij het evenement geweest, in 2014, om hun dochter Sylvia (36) aan te moedigen. Want het ging goed met haar, ze zou beter worden en ze zou die berg op fietsen.
Nu, drie jaar later, gaan ze weer. “Maar nu moeten wij die berg op en voor Sylvia gaat het alleen maar berg af”, zegt de gepensioneerde postbode. Hij kijkt naar buiten. “Momenteel is zij stabiel. Ze lijkt niet ziek, want ze houdt zich ook groot. Maar het is oorlog vanbinnen.”
Alpe d’HuZes
Het evenement Alpe d’HuZes trekt ieder jaar duizenden deelnemers die zes keer de Alpe d’Huez beklimmen, ondersteund door sponsors om geld op te halen voor onderzoek tegen kanker. De meeste deelnemers fietsen, maar je kunt ook wandelen. Sylvia vertrok de afgelopen jaren meerdere keren naar de Alp voor het evenement Alpe D’Huzes, waar zijzelf en haar man meerdere keren aan deelnamen, na haar diagnose kanker in 2010. In oktober 2016 werd duidelijk dat Sylvia niet meer beter zou worden en nu vroeg ze haar vader om mee te gaan, die berg op, voor haar. “Ik hikte er een beetje tegenaan. Dat ‘geldschooierij’ vond ik een hele stap. Maar Sylvia zei: Ja heit, daar moet je maar even overheen stappen. Want ik heb hier ook niet om gevraagd.”
Als begenadigd wandelaar maakt Nerie (74), zich niet zo druk om die berg. Hij heeft zichzelf voorgenomen de berg twee keer op te gaan. “Het is ook echt het enige wat ik nog voor haar kan doen”, zegt Nerie zichtbaar geëmotioneerd. De machteloosheid van een vader die zijn kind niet kan redden staat als een roze olifant tussen ons in.
“Weet je, je hebt constant het gevoel dat er iets gaat gebeuren wat je niet wilt. Een soort zenuwachtig gevoel. Als je er steeds aan denkt, dan wordt het leven niet meer leuk. Maar je weet dat het zomaar anders kan zijn.”
Verkeerde diagnose
“Het was op mijn verjaardag, 30 september, dat Sylvia belde: Heit, we zijn iets later. Ik bel vanaf een plek waar ik een abonnement op heb”, toen kregen we al vrij gauw te horen dat ze onderzoek deden naar haar lever. En toen kreeg ik het koud.”
Sylvia, opgegroeid in Heeg, werd in oktober 2016 gediagnostiseerd met uitgezaaide borstkanker, in de lever en de lymfeklieren. Een strijd die in 2010 begon. Toen zij drie maanden zwanger was van haar dochtertje, ontdekte Sylvia een knobbel in haar borst. Diagnose borstkanker. Er volgde een periode van onzekerheid, maar de prognose leek goed. Er kon een borstbesparende operatie worden uitgevoerd, een chemo tijdens de zwangerschap en na de bevalling volgde een traject van chemo’s, bestralingen en hormoonbehandelingen.
In december 2015 kreeg ze de volgende klap. Een moedervlek op haar been blijkt een melanoom. Het melanoom staat totaal los van de borstkanker, hele dikke pech. De plek wordt operatief verwijderd en daar blijft het bij. Dan eindelijk, september 2016. Sylvia post op haar Facebook:
JAAAA vanavond dan echt de allerlaatste pil!! Na 5 jaar, 22 implantaten en 2191 pillen is er dan nu toch echt een einde gekomen aan mijn hormoonkuur en de daarbij horende kunstmatige overgang!!! Weg met de opvliegers, gewrichtspijn, stemmingswisselingen, gewichtstoename, ontstekingen… Je kan je niet voorstellen hoeveel zin ik heb om mij weer gewoon Syl te voelen!!
En van haar vijf jaar strijden om kankervrij te zijn heeft zij maar één maand mogen genieten.
“Sylvia zegt nooit nee, ze is een open mens en heeft altijd mensen om zich heen. Dat heeft zij ook nodig. Zo deelt ze haar verdriet ook. Ze is strijdlustig, Sylvia doet dit op háár manier. Het is een heerlijke meid. Goedlachs en vrolijk, maar dat sprankelende van vroeger, dat zit er niet meer in”, Nerie kijkt wederom naar buiten. De emoties zitten hoog.
Steun uit Heeg
De steun uit het dorp is groot. Uit alle hoeken ontvangt Nerie donaties. “Ook van mensen waar ik weinig contact mee heb. Veel kennen Sylvia nog vanuit de tijd dat ze hier nog woonde. Ze werkte in het eetcafé op de jachthaven en ook mensen die haar daarvan kenden kwamen met donaties. Maar je merkt ook dat het vaak ‘lotgenoten’ zijn die je een hart onder de riem steken.”
Vrijdag vertrekken de Hegemers naar Frankrijk. Ook Sylvia’s broers en zus gaan mee. “Het is een heel emotioneel evenement. Voor ons nu ook. Ik kan het niet laten om te denken: We hadden hier nooit moeten zijn. Sylvia is er niet op deze manier mee bezig, die zegt: ik ben er nog wel een tijdje, heit.’ Dan zeggen wij maar niks.”
Op 31 mei en 1 juni gaan zij de berg op. Nerie, Sylvia of anderen van het team ‘Silly life’ steunen? Team Silly Life